Muş Alparslan Üniversitesi, Muş kent merkezine yaklaşık 10 kilometre aralıkta dağın yamacına kurulmuş bir okul. Kapısında Alparslan’ın heybetli heykeli karşılıyor gelenleri. 2007 yılında kurulan üniversitede dokuz fakülte var. Onlardan biri de irtibat fakültesi. 2010 yılında açılmıştı fakülte fakat YÖK’ün istediği koşullar bir türlü sağlanamadığı için öğrenci alımı yapılamadı. Dekanı vardı, birkaç öğretim vazifelisi de vardı lakin takım tamamlanamayınca öğrenci alımları gecikti. Ta ki 2020-2021 eğitim öğretim yılına kadar. Bu yıl birinci öğrenciler adım attı fakülteden içeri. 52 genç, gazetecilik kısmına başladı. Yakın vakitte öteki kısımların de açılacağını söyleyen fakülte dekanı Tamella Aliyeva, en az üniversiteye yeni başlayan öğrenciler kadar heyecanlı.
YOKLUKTAN PROFESRÖLÜĞE
Dekan Aliyeva’nın kıssası de 10 yıllık okulu öğretime başlatması kadar değişik:
“Azerbaycan Karabağ’da doğdum. Yani şimdilerde en çok konuşan bölgede… Annemi bir yaşında, babamı 17 yaşındayken kaybettim. Her genç kızın hayali olur. Ben daima yazmak istiyordum çocukluğumdan beri. 1969 yılında Haydar Aliyev Azerbaycan’da Jurnalistika (gazetecilik) açıköğretim kısmını fakülteye çevirdi. Ben o fakülteyi birincilikle kazandım ve okulun hem birinci öğrencilerinden hem de birinci mezunlarından biri oldum. 51 yıl sonra profesör olarak Muş’taki Bağlantı Fakültesinin Gazetecilik kısmını açmak da bana nasip oldu.
‘İNSAN BURADA NASIL YAŞAR?’ DEDİM
Yaklaşık 25 yıldır Türkiye’de yaşıyorum. 2006 Mart ayında bir konuşma yapmak için gelmiştim birinci sefer Muş’a. Her yer kar ve çamurdu. Hava çok soğuktu. Dedim ki ‘İnsan burada nasıl yaşar?’. Konuşmamı yaptım ve gittim çabucak. Ortadan 10 yıl geçti. 2016 yılında tekrar bir sempozyum için çağırıldım. Kent bayağı değişmiş ve güzelleşmişti. O sırada Eskişehir Osmangazi Üniversitesi’nde misyon yapıyordum. Rektör beyefendi bana, ‘Siz irtibat fakültesi kökenlisiniz. Sizi buraya aldıralım’ dedi. Ben de olur dedim ve o gün bugündür buradayım.
BİNAMIZ BİLE YOKTU
Birinci geldiğimde bağlantı fakültesi vardı lakin bina bile yoktu. Takımımız kısıtlıydı. Biz de başka fakültelerin derslerine giriyorduk. Fakültenin kurulabilmesi için en az üç hekim öğretim üyesinin ve bir profesörün olduğu beş kişilik takım gerekiyor. Buradan takımını alıp çeşitli mazeretlerle gidenler de oldu. Biz tam grubu kurduk derken hayallerimiz daima yarım kaldı. Takım verdiğimiz hocalara ümit bağlamıştık lakin olmadı. Tekrar de pes etmedik. Sonunda açabildik okulu. Şimdiki takımımız çok istekli. Kimse işten kaçmadı. Tüm hocalarımızın emeği çok bu günlere gelmemizde
BU KADAR ÖĞRENCİ BEKLEMİYORDUK
Burası sıkıntı bir coğrafya. Herkes göze alamıyor gelmeyi. Biz 25 öğrenci gelse bile şükür diyorduk. Lakin 52 öğrenci geldi. Artık onları hoş bir gelecek bekliyor. Gazeteci devletin aynasındır. Hedefimiz doğruyu üslubuna uygun halde yazan gözü açık gazeteciler yetiştirmek.”
Tülay Yazıcı (Halkla İlgiler Kısmı Araştırma Görevlisi): Birinci defa 2013 yılında geldiğimde hiçbir takım yoktu. Yüksek lisans ve doktorayı tamamlayıp geri gelmek gerekiyordu. Eğitimimi bitirip geri geldim. Geçen yıldan bu yana etkin misyonuma başladım. 2-3 yıl daha dışarıda kalabilirdim. Süremden evvel döndüm aslında. Bir an evvel okulu açmamız gerekiyordu. Birilerinin burada olması gerekiyor ki o fakülte açılsın. Yoksa daima askıda kalacaktı işler. Geldik ve gerçekleştirdik el birliğiyle. Hoş bir takımımız var. Sırayla radyo, sinema, televizyon ve halkla ilgiler kısımlarını de açacağız. Öğrenciler de şanslı bence zira herkesin heyecanı çok yüksek.
Becerikli Erol (Öğrenci): 2015 yılında mezun oldum. Her sene girdim üniversite imtihanlarına. Farklı kısımlar kazandım ancak kent dışında olduğu için gidemedim. Yedi kardeşiz ve en küçükleri de benim. Anne babam yaşlı oldukları için onları bırakıp gidemedim uzağa. Buraya bu fakültenin açılması en çok beni keyifli etti diyebilirim. Muşlu gençler için de büyük fırsat oldu. Üniversite ortamına yeni girdik. Çok öbür bir heyecan benim için. Okulların açılmasını dört gözle bekliyorum.
Ayşenur Ruzibaki (Öğrenci): Dünyada her insanın bir yaratılma emeli var. Toplumda oluşan olayların birçoklarının iletişimsizlikten kaynaklı olduğunu düşünüyorum. Bu yüzden de bir bağlantıcı olmak istedim. Gazeteci yalnızca haber vermez tıpkı vakitte toplumu yönlendirir. Benim de kendi çapımda bir hissem olsun istedim ve bu kısmı tercih ettim. Birinci öğrencileri olduğumuz için bizim için de avantajlı olacak. Daha değerli olacağız bence.
Hürriyet
