Türk sinemasında hafızamızda yer eden ne kadar sinema varsa ya oyuncu ya direktör ya üretimci olarak yer almışsınız. Birebir vakitte ‘Hababam Sınıfı’nın birinci ve tek mezunusunuz…

Evet; diplomamın haklı gurunu yaşıyorum. (Gülüyor) Her şey tiyatroya adım atışımla başladı. Ali Poyrazoğlu Tiyatrosu’nda başladım oyunculuğa. Sonra Metin Erksan’ın yazıp yönettiği ‘Kadın Hamlet’te Ofelya’yı oynadım. Akabinde Şerif Gören’in sineması ‘Darbe’de oynadım. Sonra aslında İstek Sinema devri başlıyor… İstek Film’de bir aile üzereydik. Ertem (Eğilmez) Abi’nin konutunda toplanılırdı. Gırgır şamata… Hem işimizi yapar hem mecnun üzere eğlenirdik. Doğal o vakit her şey çok oburdu. Çalışma disiplini de farklıydı.

NASILDI?

Bilhassa Dilek Sinema grubunda her şey öteki türlü ilerlerdi. Mesela evvel tretman yazılırdı. Diyaloglar sette yazılırdı. Şimdiki üzere evvel senaryoyu birinin büsbütün yazıp bitirmesi diye bir şey yoktu. Yavuz Turgul, Sadık Şengil, Halit Akçatepe diyalogları yazardı. Ertem Abi’nin meşhur bir öğle uykusu vardı. Uykusundan uyanır, yazılanlara bakardı. Beğenirse çekerdi, beğenmezse yırtar atardı.

ERTEM EĞİLMEZ ÖĞLE UYKUSUNA YATAR SONRA KALKAR SİNEMA ÇEKMEYE BAŞLARDI

Günümüzde de daima tıpkı oyuncularla, tıpkı takımla çalışan direktörler vakit zaman eleştiriliyor. Ertem Eğilmez’in bu tavrı neyle ilgiliydi?

Biliyordu zira kimin ne yapacağını, neyi yapamayacağını. Kendine has bir çalışma şekli vardı. Saat 2’den öne asla başlamazdı çekime. 12’de onun konutunda yemek pişerdi. Hepimiz öğlen yemeğimizi yerdik. Akabinde Ertem Abi bir uykuya yatardı. Sonra 2’de kalkar, sinema çekmeye başlardı.

‘Hababam Sınıfı’nda oynadığınızda kaç yaşındaydınız?

21 sanırım. O set de bir panayır üzere, lunapark üzereydi. Ertem Abi uyanana kadar biz tüm çocuklar top oynardık, voleybol oynardık. Kemal (Sunal), Halit Abi, Adile (Naşit) Abla da daima bizimle olağan. Artık bakıyorum; işi olmayan oyuncu o gün sete gitmiyor. Bizde o denli bir şey yoktu. O gün bizim çekimimiz olmasa dahi hepimiz orada olmak zorundaydık. Ertem Abi hepimizi yanında isterdi.

BEYOĞLU ARTIK TÜRKİYE BİLE DEĞİL

1953’te Beyoğlu’nda doğmuşsunuz. Çocukluğunuzun ya da birinci gençliğinizin Beyoğlu’nu ve daha genelinde İstanbul’unu anlatır mısınız biraz?

Beyoğlu artık Türkiye bile değil; çok değişti. Geçtiğimiz Pazar günü Ali Poyrazoğlu Tiyatro’suna gittim. Hayretler içinde kaldım. Meşhur Rebul Eczanesi, kokoreççi olmuş. Kalabalıktan yürünmüyor. Şu an biz yurt dışından gelenler için çok ucuz bir ülkeyiz olağan. Her yerde yabancılar… Herhalde pandemi olmasa Türkiye’ye turist yağardı. Biz Beyoğlu’na çıkarken bile çok şık giyinir çıkardık. İnsanların hem davranışlarına yansıyan, hem dışarıdan görünen bir şıklık vardı o vakit.

Her şeyin bu kadar değişmesi size ne hissettiriyor?

Çok çok üzücü… Değişim başlı başına makûs bir şey değildir fakat maalesef biz makûs tarafta değiştik. Bir kısmı dijital dünyanın getirdiği şeyler fakat bir kısmı da insanların kendi tercihiyle ilerleyen şeyler. Kültür olarak çok geriye gidiyoruz. Hem ekonomik olarak hem kültür olarak sınıf diye bir şey kalmadı ortada. Herkes ya varlıklı ya yoksul. Ya çok biliyorsun ya çok cahilsin. Hiçbir şeyin ortası yok. Bu türlü bir şey olur mu!

ORTA SIRA FACEBOOK’A KİM ÖLMÜŞ DİYE BAKIYORUM, YOL ARKADAŞLARIMIN HİÇBİR ARTIK YOK

Toplumsal medyayla aranız nasıl?

Orta sıra Facebook’a kim ölmüş diye bakıyorum. (Gülüyor) Oradan haber alıyorum birçok şeyi. Birlikte çalıştığım yol arkadaşlarımın neredeyse hiçbiri artık yok. Eski fotoğraflar geliyor bazen elime, sayıyorum. 10 kişilik kümeden dört kişi kalmışız yalnızca. Çok hoş kıymetlerimizi kaybettik. Hayatta oldukları sürece dostluğumuz daima devam etti. Kemal’le (Sunal) sevgili Ayşen Gruda ile, Münir (Özkul) Abi ile.

Nerede buluşurdunuz vakit geçireceğiniz vakit?

Çiçek Bar efsanesi vardı, bilen bilir. Artık o da bitti maalesef. Sahibi değişince devrettiler, devredilince ruhu da gitti. Üç yıl öncesine kadar, hayatta kalanlar olarak orada buluşmaya devam ediyorduk.

O günleri anmak istediğinizde artık ne yapıyoruz?

Tekrar toplanıyoruz fakat artık Yakup’ta buluşuyoruz haftanın belli bir günü.

ORTALARINDA DÜZGÜNLER VAR FAKAT YENİ SİNEMALARIN YÜZDE 90’I SAÇMA

Yeni sinemaları nasıl buluyorsunuz?

Valla hepsini izliyorum, yüzde 90’ının çok saçma buluyorum. Sinema değil, sinema değil artık yapılanlar. Yeterliler de var elbette lakin birkaç tane. Yüksel Aksu’nun her sinemasını severim. Çağan Irmak’ı severim lakin çok sayılı. Zira sinemaya hakikaten gönül veren insan da yok artık. Babasının meskeni var mesela, onu sattırıyor. Niçin? Ben sinema yapacağım diye. Sinema bu türlü yapılır mı evladım? İnanılmaz berbatlar, inanılmaz yani…

BENİM DÖNEMİMDEN KİMSE SİNEMADAN PARA KAZANAMADI

Para kazanabildiniz mi sinemadan?

Size bir şey söyleyeyim mi? Kemal’in (Sunal) son devir yaptığı bir iki sinema olmasa şu an ailesine bırakacak bir serveti yoktu. Biz hiçbirimiz para kazanamadık sinemadan. Şimdikiyle kıyaslayamazsanız bile. Ben şu an birebir fizikle 21 yaşında olsaydım, düşünebiliyor musunuz artık kazanılan paraları. Bizde kaideler çok muhakkaktı.

Genç oyuncuları nasıl buluyorsunuz? Çok beğendiğiniz isimler var mı?

Sahiden iyi oyuncular var. Kenan İmirzalıoğlu olsun, Kıvanç Tatlıtuğ olsun. Şu an an aklıma gelmeyen çok iyi isimler var. Kızlarımız da şahane. Selin Şekerci’ye bayıldım mesela ‘Yeşilçam’da. Sahiden mükemmel. Pınar Deniz’i de çok beğeniyorum.

BİR SABAH UYANDIĞIMDA KİMSE ARAMADI, BEN DE OYUNCULUĞU ÖYLECE BIRAKMIŞ OLDUM

Pekala, ekrandan uzak kalmayı siz mi tercih ettiniz yoksa şatlar mı bu formda gelişti?

Hayır; bir sabah kimse aramadı ve öylece bırakmış oldum ben de oyunculuğu. Televizyonda en son ‘Bugünün Saraylısı’nda oynamıştım. Son sinemam de ‘Gülen Adam’. Oyunculuğun yaşı olmaz. Çok içime sinen bir iş olsa, tek sahne bile olsa masraf oynarım.

Direktörlük ve yapımcılık da yaptığınız için merak ediyorum. Hiç kendiniz bir sinema yapmayı düşünmediniz mi?

O daima var aklımda fakat şu anki teknikle bizim zamanımızdaki çok farklıydı. Şu an teknoloji çok ileride. Dijital kameranın karşısına geçince hala o eski kameranın sesini bekliyorum ben. (Gülüyor)

Sinemadan sonra kendinize nasıl bir hayat kurdunuz? Artık nelerle meşgulsünüz?

Şu an altı ayım Bodrum’da, altı ayım İstanbul’da geçiyor. Badrum’da bir beach işletiyorum. 36 yıldır işletmecilik yapıyorum. Tahminen tekliflerin durmasında bunun da hissesi vardır. Beşerler beni meyhaneci sanıyor olabilir. (Gülüyor)

BEN KENDİME İYİ BAKMADIM ANCAK YILLAR BİRAZ NAZİK DAVRANMIŞ OLABİLİR

Çok iyi görünüyorsunuz bir yandan da. Yıllar size nazik mi davrandı biraz?

Haydi canım hahahah! Çok teşekkür ederim. Valla kendime hiç özel olarak bakmadım. Hiç de nazik davranmadım lakin yıllar bir nezaket göstermiş olabilir. 68 yaşındayım artık. Yaş epey kemale erdi ancak yaşama sevincimiz baki.

Fotoğraflar: Ozan GÜZELCE

Hürriyet