Özgür ruhlu biri olduğu daha ilkgençlik yıllarından belliymiş Perçin İmrek’in (34). İstanbul’da yaşadığı ve Marmara Üniversitesi’ni kazandığı halde kendi başına yaşamak, ayakları üzerinde durmayı öğrenmek için Çanakkale 18 Mart Üniversitesi’nde İngiliz lisanı ve edebiyatı okumayı tercih etmiş. Çok aktif bir öğrenciymiş. Toplumsal kulüpler, izcilik, tiyatro derken Avrupa Öğrencileri Forumu’na (AEGEE) girmiş. Giriş o giriş… Mezun olunca, bu topluluğun merkezinde çalışmak üzere Belçika’ya gitmiş ve 4 yıl orada yaşamış. Yüksek lisans yapmış. Akademisyenlik teklif edilmiş Brüksel’de, kabul etmemiş; “Daha büyük bir alana girmek istemiştim” diyor. Şimdiden 83 ülke gezmiş olduğunu düşününce, o alanın koca Dünya olduğunu anlıyoruz. Kendini milletlerarası eğitmen, teşebbüsçü, müellif ve gezgin olarak tanımlayan, 6 lisan bilen İmrek’le kendine has gezginlik anlayışını konuştuk…

‘Neresine gittiğine bağlı’

• Seyahat sevginiz nasıl başladı?

Çocukken ailemle İngiltere ve Fransa’ya gitme fırsatım olmuştu, onlar virüsü kanıma bulaştırdı. Amerika’ya da bir sefer gitmiştim, dayımın yanına. 18 yaşımdan itibaren sivil toplumla seyahat ettim. Planım da mümkün mertebe dünyadaki her ülkeye gitmek. 

• En sevdiğiniz ülke?

Bu soru çok sık geliyor olağan ve net yanıtım yok. Zira farklı ülkelerin farklı özelliklerini seviyorum. Mesela turistik olmayan ülkeleri farklı seviyorum, Özbekistan, Tacikistan üzere… Neresine gittiğine nazaran değişiyor lakin kendimi en yakın hissettiğim ülkeler ekseriyetle Akdeniz ülkeleri. Yunanistan, İspanya, İtalya… Bir de Latin ülkeleri, Meksika, Kolombiya üzere. ABD’de benim yaptığım işin büyük bir müşteri kitlesi var, o yüzden orada iş yapmayı seviyorum fakat tüm hayatımı orada geçireceğim diyemem.

• Tüm dünyada girişimcilik eğitimleri veriyorsunuz, konuşmalar yapıyorsunuz. Seyahatlerin de bir maliyeti var; kazandığınız paranın büyük kısmını yeniden seyahatlere mi yatırıyorsunuz?
  

Brüksel’de yaşadığım devirde, konferanslara katılıp konuşmalar yaparak, eğitimler vererek, cebimden para harcamadan seyahat edebiliyordum. Sonra Türkiye’ye döndüm. Askerlik bitince 3 aylık bir seyahate çıktım. O vakte kadarki en uzun seyahatimdi. Rusya’dan Tayland’a kadar gittim. O vakit para kazanmıyordum. Olabildiğince ucuza halletmeye çalışıyordum.

• Otostop yapmak üzere mi?

Yok, yolda daha çok konsantre olmayı ve çalışarak gitmeyi tercih ediyorum. Otostop yapınca daima sohbet etmen gerekiyor yanındaki bireyle. Ancak geceliği 5 dolar olan hostellerde kalıyordum.

• Pekala sonra?

Dönüşte bir kurumsal şirkete girdim burada. Beklentilerim çok farklıydı, 6 ay sonra ayrıldım. Kendi yolumdan gitmek istedim. Neler yapabilirim diye düşündüm. Bir gün oturup bir kâğıda hayattan neler beklediğimi yazdım. Birincisi, girişimcilikte bir şeyler denemek istiyordum. İkincisi, sivil toplum alanında yaptığım üzere eğitmenlikte profesyonelleşmek istedim. Evvel İstanbul’da bir hostel açtım, bir senede batırdım. Sonra İzmir’de bir tane açtım. İyi gidiyordu lakin o da olmadı. Bütün paramı orada harcadım. Sonra bu, başarısızlık öykülerini anlattığım, çok tutan bir aktiflik serisine dönüştü. Türkiye’nin farklı yerlerinde 50-60 aktiflik yaptım. Akabinde Londra’da, Hindistan’da… Seyahate gittiğim yerlerde de organize ediyordum yani. Milletlerarası portföy oluyordu.

‘Bedava gezmedim’

• Para kazanmıyor muydunuz?

Bir mühlet sonra kazanmaya da başladım. Bu türlü etkinliklerde değil lakin dinleyenler aracılığıyla işler gelmeye, ben de para kazanmaya başladım. Seyahatlerimi sübvanse ediyordum böylelikle. Büsbütün parasız gezenleri de gördüm fakat ben o denli gezmiyorum.

• Öteki neler yaptınız?

Sonra kitaplar yazmaya başladım girişimcilikle ilgili. Şu an 7 kitabım var. Çocuklar için, kuzenimle birlikte yazdığım bir seyahat kitabım da var. Bunların hepsi mesleğimde basamak oldu. Bir müddet sonra toplumsal medyayı da tesirli kullanmayı öğrenince ismim bir markaya dönüştü.

• Hiç yerleşik kalmayı düşünmüyor musunuz?

Şu ana kadar farklı ülkelerde yaşadım. Belçika’da 4 sene geçirdim, bir yazı Fransa’da, bir yazı Almanya’da geçirdim, Meksika’da 6 ay kaldım. Çok seyahat edince ve farklı yerlerde yaşayınca, bir yerde yaşamanın ne kadar sıkıntı olduğunu da görüyorsun. Birçok insan, gidince bir haftalık Paris tatili üzere olacak sanıyor lakin fatura ödemeye başlayınca işler değişiyor… Şu an benim hayatımı götürmek istediğim yer, hem donanım olarak hem de finansal olarak istediğim an istediğim yere gidecek güce sahip olabilmek. O yüzden “Şu ülkede yaşayayım” üzere bir hayalim olmamakla birlikte hayatımın birçoklarını Latin ülkelerinde geçirmek istiyorum. Favori ülkelerimden biri Meksika.

‘İnsanları ve kültürü güzel’

• Neden?

İnsanları çok sıcak, kültürü çok hoş, İspanyolca benim çok sevdiğim bir lisan, bayanları hoş…

• Konutta kalmak ne kadar vakit sonra batmaya başlıyor?

Onun bir limiti olmamakla birlikte, bir sonraki destinasyonumu bilirsem o mühletin kıymeti olmuyor.

• O nasıl belirleniyor?

Binlerce farklı parametre var. Şayet iş için gitmiyorsam canım istediği için gidiyorum. Şu anki dinamiğimde genelde bir sonraki plan belirli oluyor. Ben de çok planlı çalışan biri olarak, 2 ay sonra şurası, 5 ay sonra şurası diyebiliyorum. Bu ‘kaotik’ hayatı yaşamak için çok planlı olman gerekiyor. Spontane olmak hoş bazen lakin planlı olmak senin çok daha spontane olabilmeni sağlıyor.

‘Perulu bir kıza âşık oldum…’

• Seyahat sevenlere en temel tavsiyeleriniz neler olur?

Daraltmak sıkıntı lakin… Bir kez kendinizi tanıyın, kendi zevk aldığınız formda yapın. Bir yere gitmeden evvel araştırın, “Harlem şöyledir, Meksika böyledir” diye birilerinin söylediklerine ya da Hollywood sinemalarına inanmayın. Oraya gidenlerle, orada yaşayanlarla konuşun mümkünse. İngilizce çok büyük bir avantaj natürel. Bir kültürü tanımak için lisan bilmek büyük rahatlık, gittiğiniz ülkenin lisanlarına biraz bakın, lisan öğrenmek o kadar sıkıntı değil.

• Eminim pek çok maceranız, öykünüz vardır…

O kadar çok şey yaşandı ki, insanların şaşırabileceği ne var bilemiyorum. Mesela İspanyolcamı geliştirmemdeki en büyük parametrelerden biri Perulu bir kıza âşık olmamdı. Kısa müddet için gidip 2 ay orada onunla kalmıştım. Hatta evlenmeyi planlıyorduk lakin farklı sebeplerden ötürü ayrıldık. Spesifik bir olayın kıssa olmasındansa o süreç aslında bir öykü…

Hürriyet