◊ Şu anda neredesiniz?
– Neredeyim? Kırklı yaşlarımın ortalarında (gülüyor)… Los Angeles, Kaliforniya’dayım.
◊ Yeteneğiniz ve sanatınızla, bize verdiğiniz performanslarda ruhunuzu verdiniz. Biraz iç sesinizden, iç fikirlerinizden bahsetmenizi istiyorum. Size nasıl yardımcı oldu ya da oluyor, sizi nasıl yönlendirdi?
– Bu olağanüstü bir soru, keşke bu soruyu bana üç hafta evvel gönderseydiniz, ben de mantıklı ve gerçek bir biçimde nasıl cevaplayacağımı bu süreçte düşünebilseydim…
Sahiden bilmiyorum. Kendime bunun da geçeceğini hatırlatıyor muyum, evet. Herkes üzere ben de ne kadar çok hayat yaşarsan, o kadar iyi yaşlanırsın diye düşünüyor muyum? Evet…
Bu, başıma gelen iyi şeyler ve makus şeyler için de geçerli. Ben kendi çapımda manevî bir beşerim. Her gün ince ayar yaptığım ve mükemmelleştirdiğim bir iç pusulam var.
Tanıdığım hiç kimseye, yanlışsız istikamete ayarlanmış ve o denli kalabilen bir pusula verilmedi. Maalesef mıknatıs bazen fırlıyor ve yolunuzu bulmak için elinizden geleni yapıyorsunuz.
◊ Korona günlerinden aklınızda kalan en hoş şey nedir?
– Bir trajediydi. COVID aşk öyküm acıklı bir kıssa. Çoğunlukla kendi kendimleydim ve bu sorun değildi. Lakin bazen de yalnız kalmakta en çok zorlandığınız an, yalnız kalmanız gereken vakittir. Bu süreçte iyi bir erkek arkadaş ya da partner olabilir miydim bilmiyorum.
Birden fazla vakit kendimi meyyit üzere hissettiğim ve bir halde fikirlerin ortasında kaybolduğum bir periyottu. Yalnızca ayaklarımın üzerinde kalmaya çalıştım. Biriyle öykü alışverişi yapmak ve oturup benimle şikayet etmek isteyen biriyle olmak şahane olurdu (gülüyor)… O kişiyi bulsaydım keşke. Lakin dinle, şayet birini tanıyorsan, bana yolla, isim ve numara alıyorum (gülüyor).
◊ Son sinemanız “The World to Come”da direktör Mona Fastvold ile çalıştınız. Bayan direktörle çalışmanın farklı olduğunu düşünüyor musunuz?
– Şahsa bağlı. Direktörlük o kadar güç bir iş ki, pek çok farklı maharet gerektirir. Sinemanın, direktörle harika bir biçimde eşleşmesi gerekiyor.
“The World to Come”ı yönetmeyi ben düşünüyordum zira senaryoyu ben geliştirdim. 7-8 yıl kadar senaryo üzerinde çalıştık, o yüzden ben yönetmek istedim. Öyküyü nitekim çok sevdim.
O iki bayandan ve aşk öykülerinden çok etkilendim. Sonra düşündüm ki tam da bayanın yönetmesi gereken çeşitten bir sinemaydı.
Kesimde hâlâ daha az bayan direktör var ve bu yüzden herkesin bunu değiştirmek için uğraşması gerekiyor. Benim için bir bayan direktörle çalışmak ve bunu gerçeğe dönüştürmek için şahane bir fırsattı.
Casey Affleck, yeni sineması “The World to Come”da başrolleri Vanessa Kirby, Christopher Abboth ve Katherine Waterstone ile paylaşıyor. 1850’lerin Amerika’sında geçen ve birçok şenlikten mükafatla dönen sinemanın direktör koltuğunda Mona Fastvold var.
40 YAŞINDAN SONRA EVLENMEK GEREKİR
◊ Bugünkü bayan ve erkek bağlantısında eskiye nazaran ne farklılıklar görüyorsunuz?
– Biliyor musun, birtakım günler evliliğin 40 yaşını geçmiş beşerler için yapılması gerektiğini düşünüyorum, zira gençken kendin hakkında hiçbir şey bilmiyorsun ya da ben bilmiyordum.
Kendim hakkında bir şey bilmiyordum, diğerlerine nasıl davranacağımı, kendime nasıl davranacağımı bilmiyordum. Yaşlandıkça çok şey öğreniyorsun ve muhtemelen en çok öğrendiğin şey de öteki beşerlerle nasıl bir bağ içinde olman gerektiği. Uzun mühlet evliydim. 16 yıllık bir bağım vardı.
Keşke geriye dönebilip farklı biçimde yapabilseydim dediğim 100 milyon şey var. Bahse girerim eski eşim de tıpkı şeyi söylerdi. Birbirimizi çok sevdik, hâlâ seviyoruz… Çocuklarımız var. Her şey yolunda lakin katiyen öğrenecek çok şey varmış.
Gelecekte biri benimle evlenmek isterse (gülüyor), sanırım çok daha iyi bir iş çıkarabilirim.
◊ Sinemada arkadaşlık çok kıymetli. Biraz arkadaşlık hakkında konuşalım mı?
– Muhakkak. Hayatımda arkadaşlarıma gereksinim duyduğum ve beni üst çektikleri, bir ortada tuttukları vakitler oldu. Yaşlandıkça, münasebetlerin hayatta ne kadar kıymetli olduğunu ve yürümeyen münasebetleri düzeltmenin ne kadar kıymetli olduğunu daha iyi anlıyorum.
Evlisin, boşanıyorsun, bir noktada tekrar gözden geçirmek ve eski yaraları güzelleştirip iyileştiremeyeceğini görmek istiyorsun. O şahısla bir daha evlenmeyeceksin ancak bu tıp bir düşmanlığı taşımak istemiyorsun ve hayatında hakikaten besleyici ilgiler olmasını istiyorsun.
En azından ben istiyorum. Kendin nasıl bir arkadaş istiyorsan, sen de o denli arkadaş olmalısın. Bazen arkadaş olmak, arkadaş edinmenin en iyi yoludur. İyi bir arkadaş olmaktan çok şey elde edebiliriz. Öbür birinin büsbütün özverili bir halde yanında olmak, kendi içsel ömrünüz için çok şey yapar.
Casey Affleck, Lucas Hedges’in de rol aldığı “Manchester by the Sea” sinemasıyla en iyi erkek oyuncu Oscar’ını kazanmıştı. 2007 yılında rol aldığı “The Assassination of Jesse James” sinemasıyla de en iyi yardımcı erkek oyuncu Oscar’ına aday gösterilmişti.
BÜYÜYÜNCE ÖĞRETMEN OLACAĞIMI SANIYORDUM
◊ Bir günlük gazeteci olmanıza müsaade verilseydi hangi mevzuyu yazmak isterdiniz?
– Annem öğretmendi, onun sınıflarında ve olağan ki kendi sınıfımda çok vakit geçirdim ve büyürken uzun yıllar öğretmen olacağımı düşündüm. Toplumumuzdaki sıkıntıların tümüne bakıyorum ve eğitimle teması olmayan tek bir sorun bile yok. Muhtemelen bunun hakkında yazardım.
◊ Eğitim konusunu biraz açalım mı?
– Eğitimde dünyada 27’nci sıradayız… Yani çok iyi değiliz. Olmamız gerektiği kadar iyi değiliz. Bu kadar kaynağa sahip bir ülke için eğitim sistemimize daha fazla kaynak ayırmamız gerekiyor. Çocuklarım devlet okuluna gidiyor. Ben de devlet okuluna gittim.
Okulun yarısı, Haiti’den gelen öğrencilerle dolu olan bir devlet okuluna giderek büyüdüm. Öğretmenlere karşı büyük bir sevgim var, annem öğretmendi, bir noktada ben de öğretmen olmak istedim. Sevdiğim öğretmenlerim nitekim beni çok etkiledi ve şekillendirdi. Bunu öteki çocuklar için istiyorum.
Şu anda karşı karşıya olduğumuz sıkıntıların birden fazla eğitime bağlı. Eğitimin kısa yolu yok. Eğitimi eksik bırakamazsınız.
Eğitimsiz, gelişen bir toplum elde edeceğinizi bekleyemezsiniz. Bitkilerinizi sulamazsanız onların büyüyüp hoş ve güçlü olmalarını bekleyemezsiniz, bu bir gerçek.
AKLINA NE GELİYORSA, İÇİNDE NE VARSA ONU ÖZGÜR BIRAK
◊ Yazıyorsunuz, yönetiyorsunuz, oynuyorsunuz ve yapımcısınız… Uğraş edip, yapmak istediğiniz sonraki şey nedir? Var mı başınızda bir plan?
– Bu çok büyük bir soru. Şu anda seninle, olağanüstü dağınık bir kütüphanede oturuyor olsaydım, bunun hakkında uzun uzun konuşabilirdik. Emin değilim. Sanırım herkest,e bu hayat nasıl benim hayatım oldu, vakitle ne yapmak istiyorum diye merak ettiği bir modül var. İçimde beni çağıran bir şey var ve bunun ne olduğunu bilmiyorum. İlgilendiğim birtakım şeyler var. Bunun kendimi farklı bir biçimde tabir etme isteğinden kaynaklandığını düşünüyorum. Önümde net bir yol yok fakat ilerlemeye devam edersem kendime güveniyorum.
Yanlışsız hissettiren bir yol bulacağım kesinlikle… Yapmamayı öğrendiğim tek şey susmak. Kendi ismine konuşmak zorundasın, çok fazla endişelenmeden kendini söz etmek zorundasın. Aklınıza ne geliyorsa, içinizde ne varsa, onu hür bırakın. Sonra onun ne olduğunu anlayacaksınız. Öylece midenizde otururken kalmak daha güç.
Hürriyet
