◊ Belfast’ın bizim için tarifi, “Kuzey İrlanda’nın başşehri ve en büyük şehri”. Pekala sizin için Belfast ne söz ediyor?
– İrlanda üzere hoşluğuna hürmet duyulan, ikonik topraklarda doğduysanız, o toprakla evli olmamak, o topraklara ilgi göstermemek ve o topraklarla gurur duymamak çok sıkıntı. Dünyanın rastgele bir yerinde rastgele tanıştığım biri İrlandalı olduğumu öğrenince “Aman Rabbim, orası çok hoş. Orada büyümek nasıldı” diyor. Verilen reaksiyon yalnızca bu. Ben Belfast’ın 6 mil dışında büyüdüm. Büyüdüğüm yer kente bağlı olmasına karşın, tekrar de kırsal olarak kabul edilir. Biraz kentten ayrılmış, tarlalarla çevrili bir yerdi. Biz deniz kenarında yaşıyorduk. Hiçbir şey beni meskene, o topraklara gitmekten daha fazla etkilemiyor. Orası ruhumun derinliklerinde. Ve o ülkeye geri dönmek için her fırsatı değerlendiriyorum.
◊ “Belfast”ın direktörü Kenneth Branagh da Belfast’lı, o denli değil mi?
– Evet. Sinemada Kenneth’in kendi hayatıyla paralellikler var. Birçok insan Kenneth Branagh’ın aslında Belfastlı olduğunu bilmiyor. 1969’da Kuzey İrlanda’dan ayrılmış. The Troubles (Kuzey İrlanda sorunu) devri başladığında ailesi Belfast’tan taşınıp çocukları İngiltere’de büyütmeye karar vermiş.
TÜM PLANLARI İPTAL EDİP SİNEMASI KABUL ETTİM
◊ Kenneth Branagh ile nasıl bir ortaya geldiniz?
– Pandemide kapanmalar başladığında Belfast aklımdan çıkmıyordu. Hatta ben de Belfast’la ilgili bir şeyler yazmaya başlamıştım. Ajansımdan arayıp “Kenneth Branagh seni yeni sinemasında istiyor” dediler. Sonra konutuma “Belfast” isminde bir senaryo geldi. İçinde Ken’in benimle konuşmak istediğini yazan bir not vardı. Doğduğum, büyüdüğüm ve aklımdan çıkmayan yerin kıssası… Okuduktan sonra yaptığım tüm planları iptal edip sineması kabul ettim.
◊ Sinemanın çekimleri geçen sene kapanmalar varken tamamlandı, değil mi?
– Evet.
◊ Salgının ağır olduğu periyotta çalışmak nasıldı?
– Çılgıncaydı. Herkese her gün Covid testi yapılıyordu. Tüm gruba 7 hafta boyunca her gün Covid testi yapıldı. Sinema yapmanın farklı bir yoluydu. Ancak “Belfast”ı çektiğim için kendimi çok şanslı hissettim. Zira o mühlet zarfında pek çok oyuncu çalışamadı.
◊ Şu anda nerede yaşıyorsunuz?
– Londra’nın çabucak dışında, kırsal kesimde. Londra’nın yaklaşık 2 saat dışında.
BAYANLARLA KONUŞMAK KONUSUNDA KENDİNE GÜVENEN BİRİ DEĞİLİM
◊ Başrolü Emily Blunt ile paylaştığınız romantik dram sineması “Wild Mountain Thyme”den bahsedelim biraz da. Emily Blunt’ın canlandırdığı Rosemary karakteri, pes etmeden sizin oynadığınız Anthony’yi elde etmek için çalışıyor. Bu türlü bir şey hiç geldi mi başınıza?
– Keşke gençken bu türlü bir bayan pes etmeden peşimden koşsaydı. Bu, büyürken benim için harika bir senaryo olurdu. Zira husus bayanlarla konuşmaya gelince, kendine güvenen biri değilim. Arkadaşlarım barda kızlarla sohbet ederken ben şaşkınlıkla izlerdim. Bayanların yanına masraf, konuşmaya, gülmeye başlarlardı. Bende hiç olmadı bu durum. Hiç sohbet etmedim. “Kadınlarla ne konuşuyorsunuz?” derdim hatta. Neyse ki karımla tanıştığımda her şey doğal bir halde gelişti. Benim onu agresif bir formda elde etmeye çalışmam gerekmedi. Onun da beni…
◊ Nasıldı eşinizle birinci tanışmanız?
– Birbirimize karşı anlık, karşılıklı çekimdi. Muhtemelen ben ona daha fazla ilgi duydum. O büyük ihtimalle “Acaba bu adam beni rahat bırakacak mı” diyordu. Fakat her şey yolunda gitti, çok memnunuz.
YILLAR EVVEL DE SENARYO YAZDIM
◊ Kapanmalar sırasında birinci senaryonuzu yazmaya başladığınızı okudum. Siz de az evvel Belfast ile ilgili bir şeyler yazdığınızı söylediniz. Aslında sinema yapmanın diğer bir tarafı de senaryo yazmak. Salgın sizi neden o tarafa, yani yazmaya itti?
– Jamie Dornan: Yıllar evvel iki senaryo, iki uzun metraj ve iki-üç kısa sinema yazdım.
Lakin 10-15 yıl öncesinden bahsediyorum. Bir edebiyat ajansım bile vardı.
Daha tanınmadan evvel. Sonra orta verdim. Dürüst olmak gerekirse, her vakit daha fazlasını yapmak istiyorum.
Ve yazmak her vakit geri döneceğimi bildiğim bir modülüm.
Gerçek şu ki, son 8 yılda evlendim, üç çocuğum oldu ve mesleğim epey büyük bir gelişme gösterdi.
Bu yüzden vaktim olmadı. Sonra geçen sene Covid-19 üzere garip bir şey başımıza geldi ve aniden bir sürü boş vaktim oldu.
Yazdığım öykü hakkında çok fazla bir şey söyleyemem. Los Angeles’tan öykümüzü pahalandıran yapımcılarımız var ve bu çok heyecan verici.
ÇOCUKLARIM MÜZİK SÖYLEMEMİ KOMİK BULUYOR
◊ Eşiniz Amelia Warner müzisyen. Hatta “Wild Mountain Thyme” sinemasının müziklerini de yaptı. Sizin müzikle aranız nasıl?
– Karım müzisyen olduğu için konutumuzda muhtemelen ortalama bir meskenden daha fazla müzik oluyor. Ben gitar çalıyorum. Meskende çok müzik söylerim. Hatta hudut bozucu boyutta söylerim. Çocuklar müzik söylememi komik buluyorlar.
Bazen bana eşlik ederler. Bazen de söylemem için müzik isteği yaparlar. İki büyük kızım piyano çalmayı öğreniyor. Eşim çaldığı için konutta birkaç piyanomuz var. Meskenimiz mutlaka müzikal bir mesken.
◊ Özel hususlarda daha rahat konuşuyorsunuz güya artık…
– Bence aşkı bulduğunuzda daha çok hedefiniz var. Çocuklar da eklenince…
20’li yaşlarınızda çok hayatla boğuşuyor, çok eğleniyorsunuz lakin şimdi tam olarak oturmamış oluyorsunuz.
Ve hayatınızın maksadı uygun bir alaka bulana kadar tam olarak belirlenmiş olmuyor.
Sonra çocuklarınız oluyor ve her vakit onları düşünerek bir şeyler yapıyorsunuz. Verdiğim her karar ailem için.
Bu durumdan hoşlanıyorum. Bu rolü seviyorum.
Bu stil hayat bana kendimi rahat hissettiriyor. Her vakit evlenmek ve çocuk sahibi olmak isteyen biri oldum.
Kimi beşerler bunu istemiyor ancak ben her vakit tertipli bir hayatı istediğimi biliyordum. Ve artık sahip olduğum hayatla kendimi daha evvel hissettiğimden çok daha rahat hissediyorum.
Jamie Dornan, sinemada başrolleri Judi Dench, Jude Hill, Lewis McAskie ve Caitriona Balfe ile paylaşıyor.
Direktör Kenneth Branagh
İÇİMDE UZUN MÜDDETTİR DEMLENEN BİR ÖYKÜYDÜ
◊ “Belfast” nasıl ortaya çıktı? Senaryoyu ne vakit yazdınız?
– Geçen sene karantina yeni başlamıştı. Aslında yazmaya başladığım tarihi hatırlıyorum; 27 Mart 2020’de yazmaya başladım. İçimde uzun müddettir demlenen bir öyküydü.
Ancak nasıl yapacağımı bilmiyordum. Salgının başlamasıyla hayatımızdaki en kolay şeyler elimizden alındı.
Sıradan olağan hayatımızı yaşarken sonraki gün ortaya çıkan bir sürü tuhaf şeyle başa çıkmamız istendi.
Art plandaki belirsizlik beni sevgi dolu ailesi, büyük bir hayatı olan 9 yaşında bir çocuğun yaşadığı kentten ayrıldığı günlere geri döndürdü.
Karantinanın başlangıcında bu his ateşlendi. Ve yazmaya başladım.
Hürriyet
