Emine öğretmenin babası Mehmet Kelik Aksaray’da hayvancılıkla uğraşan bir küçük çiftçiydi. Annesi Sakine Kelik ise mesken hanımıydı. Aile bir yandan maddi dertlerle boğuşuyor bir yandan da sahip oldukları 7 kız çocuğunu büyütmeye çalışıyordu. Kardeşleriyle bir ortada büyüyen Emine Kelik’in ablası ve bir kardeşi kendisi üzere öğretmen oldu. Emine öğretmenin üniversite öğrencisi olduğu yıllardan unutamadığı anısı annesinin yüzüğünün satılarak kendisine harçlık olarak gönderilmesiydi.

“YÜZÜK AKLIMIN BİR KÖŞESİNDEYDİ”
Emine Kelik o günleri ve içindeki vefa hissini şöyle anlattı; “Burdur Mehmet Akif Ersoy Üniversitesi’nde öğrenciyken aslında bir yandan da aileme yük olmamak için çalışıyordum. Lakin onlar da beni kurallarını zorlayarak daima destekliyorlardı. Bir gün babam bana beklemediğim bir para gönderdi. Sonrada öğrendim ki bunu gönderebilmek için annemin yüzüğünü satmış. O günden beri aklımın bir köşesinde daima o yüzüğü yerine koymak vardı uygun vakit bulamadım. Daima bir şeyler pürüz oldu zira yiyecek yemeğimiz olmadığı vakitler yaşadık. Ancak sonunda bu hayalimi gerçekleştirdim.”

“ANNEMİN HAKKINI ÖDEYEMEM”
Yüzüğü almaya karar verdikten sonra annesiyle kuyumcuya giden genç öğretmen;” Annem yüzükler ortasında en uygun fiyatlıyı seçti, onun için çok hoş bir ikramdı lakin bana nazaran onun hakkı asla ödenmez. Keşke elimde olsa da dünyayı onun ayaklarına sersem” dedi.

Hürriyet