80’ler ve 90’larda, ismine “Clayderman Efekti” denen ve birçok çocuğun piyano çalması için ilham kaynağı olan Richard Clayderman, 21. Milletlerarası Antalya Piyano Şenliği Açılış Konseri ile bugün AKM Aspendos Salonu’nda dinleyicilerle buluşacak. Şimdi 6 yaşındayken dedesinin ona ikram ettiği eski bir piyano ile müzik hayatına başlayan sanatçı, dünya çapında 340 platin ve altın albüme, bin 200’den fazla besteye ve 2 bin 800’den fazla konsere imza attı. Bugüne kadar albümleri 85 milyonluk satış sayısına ulaşan ve gösteri dünyasında en çok konser vermiş müzisyenler ortasında olan Clayderman ile Antalya konseri öncesi yıllardır dorukta devam eden mesleği ve müziğini konuştuk.
◊ Yıllardır hayranlarınızın zihninde beyaz grup elbiseniz ve piyanonuzdan yükselen melodilerle kült bir isimsiniz. Bilhassa bayan hayranlarınız sizi “Piyano’nun Beyaz Atlı Prensi” olarak hatırlıyor. Beyaz giymenizin özel bir nedeni var mıydı?
– 80’lerde beyaz giyiyordum. Beyaz, sanatkarlar için çok moda olduğundan birçok sanatçı beyaz giyerdi. Ancak bugün sahnede beyaz giymeyi pek de sevmiyorum. Siyah grup elbise, bazen kırmızı yahut mavi renkli bir ceket beni daha çok tabir ediyor.
◊ Yılda 200’e yakın konserle dünyayı dolaşıyorsunuz. Epey yıllık mesleğin akabinde sizi piyano çalarken motive eden şey hala ne?
– Babam piyano öğretmeniydi ve ben doğduğumda meskende bir piyano vardı. Yani 4 ya da 5 yaşlarındayken beyaz ve siyah tuşlardan oluşan bu enteresan enstrüman ilgimi çekmişti. Nasıl çalınacağını da babamdan öğrendim. O vakitten beri daima piyano ile yaşadım. Bir ülkeden başkasına uçtuğum vakitler hariç piyano çalmadığım bir gün bile yok! Yani piyano sahiden hayatımın bir modülü ve sanırım bu dünyadaki hayatımı da piyano ile bitireceğim.
◊ Klasik bir piyanist olarak dünya çapında tanınmanıza karşın aslında bir rock’n roll hayranısınız. Klasik bir piyanist iken rock’n roll hayatınıza nasıl girdi?
– 60’ların sonlarında rock’n roll ve pop müzik çok modaydı ve tüm gençler üzere, konservatuvarda klasik müzik eğitimi almama karşın bu müziğe çok ilgi duydum. Bu yüzden kimi genç müzisyen arkadaşlarla bir rock’n roll kümesi oluşturmaya karar verdik ve rock’n roll repertuvarıyla performanslar yaptık. Uzun sürmedi fakat bu benim için geçimimi sağlamanın ve çok eğlenmenin bir yoluydu.
HER GÜN BİR SAAT TEKNİK ÇALIŞIYORUM
◊ Enstrüman çalarken yorumculuğu geliştirmenin, tekniği geliştirmekten daha sıkıntı olduğunu söylerler katılıyor musunuz?
– Aslında ikisi de olmazsa olmaz ve birbirini besleyen bahisler. Teknik olmadan iyi bir yoruma ulaşılamaz. Bu nedenle her sabah bir saat tekniğim üzerinde çalışarak vakit geçiriyorum sonrasında ise konserde çaldığım yapıtların yorumlarına giriyorum. İyi bir tekniğe sahip olmadan iyi bir yoruma ulaşmanın mümkün olmadığını söyleyebilirim.
◊ Mesleğiniz boyunca çalmaktan hiç sıkılmam diyeceğiniz bir eser var mı?
– “Ballade pour Adeline”ı çalmaktan hiç sıkılmam, zira bu benim kaydettiğim birinci eser ve mesleğimin kapılarını açan müzikti. Her çaldığımda biraz daha farklı yorumlamaya çalışıyorum. Bazen farklı bir tempoyla, bazen de farklı bir duyguyla…
BİRİNCİ ALDIĞIM ÖDÜL
UNUTULMAZDI
Mesleğiniz ödüllerle dolu. Geriye dönüp baktığınızda hangi an sizin için unutulmaz oldu?
– Elbet aldığım birinci ödül…. Bu, “Ballade pour Adeline” için İspanya’dan aldığım altın plaktı. Bu benim birinci altın plağımdı ve hatırladığım kadarıyla 1978’deydi.
Hürriyet
