İnsanın ruhu kendine vakit zaman enteresan oyunlar oynuyor. Keyifli planlarla çıkılan bir tatile şimdi birinci akşamında kaçar adım son verilirken, “Bir görelim” diye uğranan yer vazgeçilmeze dönüşüyor. Elmalı’da lavanta hasadı biter bitmez kısa bir tatile çıkmaktı maksadımız. Lakin orman yangınları ruhen tutulma yaşamamıza neden oldu. Yangınlar sona erip hayat olağan akışına geçince karavana atladık. Birinci durak Adrasan’dı, tadında birkaç gün hudut uçlarımıza iyi gelecekti. Ancak Adrasan’a değil; izdihama, otoparklara, abartılı cins teknesi trafiğine, biraz da kirliliğe ayak basmıştık.
Yalnızca bir restoran var
Şimdi birinci gecenin sabahında Teke Yarımadası’nın bakir yollarına düştük. Kumluca istikametine gerçek kıyıdan aktığımız asfalt yol, bir oldubittiyle bizi 10 kilometre ötede bir koya çıkardı. Finikeli dostlarımdan vaktinde çok duymuştum burayı lakin Oblomovluk yapıp direksiyonu bir türlü Adrasan’ın batısına kıramamıştım. ‘En iyi yol, bildiğin yol’ çıkmazı, yeni ömür alanlarına sızmanın önünde nasıl kalın bir duvarmış, Karaöz’le öğrendim.
Öncelikle daha girişinde “Ben buradayım” diye bas bas bağırmayan bir yer Karaöz. Bir sakinlik ve kalite hissediliyor. Yaz nüfusu bile 3 bin şahsa tahminen güç yaklaşıyor. Belde Çıralı’yı andırıyor lakin denizi geriden karşılayan villaları, az sayıda pansiyonu, bungalovu ve kampıyla çabucak ayrışıyor. Karaöz’ün kıyı çizgisinde yalnızca bir restoran var, mimari çizgileri 1970’leri hatırlatıyor. Belde “Dokunmayın da yaşayalım” mottosuna sarılmış üzere. Bir ‘less is more’ (az fakat öz) Karaöz. Belde her haliyle ve her vakit ‘eylül kafasında’… Bu havayı iyi koklayan Alman karavancılar fırsatı kaçırmamış mesela, kendilerini denize 50 metre arada salaş bir kampa, Dharma Bums’a bırakmışlar. Biz de karavanı Alman dostlarımızın yanına çekiyoruz. Onlarda İngilizce yok, bizde Almanca. Anlaşıyoruz el kol, ruh ruh…
Kamp da Karaöz’le tıpkı lisanı konuşuyor. Fiziken tam yerleşememiş lakin ruhen can alıcı dünyalar yaratmış: Voleybol alanı, LED disko lambaları, iki-üç raflık kütüphanesi, gülen yüzleri, insansız yapamayan köpekleri, kahkaha dolu masaları… En ilginci, kent ilgilerinden kaçıp küçük çadırların içinde yakın geçmişini sıfırlayan istekli kampçılar. Cümbüşleri, muhabbetleri Karaöz tadında. Karavancılar için de özel bir doğal liman. Denize sıfır, kumsalın çabucak gerisinde yan yana dizilen karavanlar ortak ruhta birleşmiş, ön pencereler yakamoza açılmış.
Batıya, daha batıya…
Karaöz’ün turkuvaz sularında geçen iki günün akabinde yeni rotamız Papaz Koyu. Bölgenin önü ardı Likya Yolu. Koy, ünlü Gelidonya Feneri’ni de içine alıp dünyanın en iyi 10 rotası içine girmeyi başarmış; Karaöz’e 2, Kumluca’ya 18 kilometre aralıkta. Yeşili, mavisiyle tipik bir Akdeniz klasiği. İnsanın ardıçların, kızılçamların, sedirlerin altında adamsendecilik oynayası geliyor. Yalnız Papaz Koyu’na ya sabah ya da günbatımına hakikat gitmenizi tavsiye ederim, zira öğlenden sonraki günübirlik cümbüş, estetik keyfi yer yer bozacak nitelikte…
Vadideki hoş
Karaöz-Mavikent üzerinden Kumluca’ya gerçek kilometrelerce kıyı şeridini izleyerek geçiyoruz. Likyalılar bölge seçiminde akıllılarmış, ‘güzel’ tarifinin içinde ne varsa onu adım adım ömür yoluna çevirmişler. Karavanla Elmalı yoluna saptığımızda üçüncü noktamızı işaretliyoruz haritada. Gökbük, Finike’den dağların 22 kilometre içinde, bir vadi köy…
Köyü, Akçay ortalıyor. Gökbük’ün bütün ömür gücü de bu su ve biraz ötedeki 5 kilometrelik kanyonunda gizli. Köy kahvesi, muhtarlık birebir suyun üzerinde. Karavanı su kenarına yerleştiriyoruz. Gökbük’te buz üzere çaya girmeden olmaz. Avusturyalı turistler var suda, Alpler’in havasına yakın bir soluk alıyorlar. Köyün suya bakan tek restoranında tereyağda alabalıkların akabinde Aykırtça’nın buz üzere dağ suyuna giriyoruz. Dört saniye içinde vücudumuz uyuşuyor.
Batı Toroslar’ın Rum-Alevi-Türkmen kısımlarını asırlarca harmanlayan noktasına birkaç saat sonra veda etmeye hazırlanıyoruz. Yöredekiler, “Şubatta da gelin” diyor, o vakit yapılan şenlikleri Pıngıdık’ı hatırlatıyor. Oğuzlar’dan, Şaman kültüründen Teke Yarımadası’na uzanan kış şenliğine kelam kesip ayrılıyoruz.
Hürriyet
