◊ Röportajımıza nereden bağlanıyorsunuz?
-New York’taki evimdeyim. Köpeğimi mutfağa koydum. Kocam söyleşi için kenara çekildi…
◊ Çok hoş görünüyorsunuz. Rutininiz hakkında bilgi vermek ister misiniz?
-Sigara içmeyi bıraktım. İçki içmem… Hoş bakım kremlerini ve yağları severim. 51 yaşındayım ve her vakit kendime baktım. Yaşlandıkça daha fazla vakit harcıyorum kendim için, cildimi hiç yapmadığım kadar nazikçe temizliyorum. Kayınpederim sevgili Kirk (Douglas), beni her gördüğünde “seni seviyorum” demeden asla asla asla selamlamazdı… İyi görünmesem de “hem için hem dışın hoş, seni çok seviyorum” sıkıntısı. Kirk’ün bana ve çocuklarıma söylediği bir şey vardı: “Spor yapmayı, hareket etmeyi bırakmayın ve sakın düşmeyin…” Kirk sözün tam manasıyla 99’uncu doğum gününe kadar spor yapıyordu. Sonra spor hocası öldü. Bir gün hocasının meskenine gitti, meskene geri döndü ve “hocam öldü” dedi. Ben de “kaybın için çok üzgünüm Kirk, kaç yaşındaydı spor hocan” diye sordum. Zira genç görünümlü, güçlü bir adamdı. “Ohh 96 yaşındaydı” dedi (gülüyor)… “Spor hocan 96 yaşında mıydı!!!” Yansım buydu (gülüyor).
Ben de faal yaşama ritüelini takip ediyorum. Küçük problemler için gerilime girmemeye çalışıyorum. Müspet kalmak, diğerlerine düzgünlük yapmak ve kibar olmak… Bu nitelikler bizi iyi hissettirir. Kulağa biraz klişe gelecek lakin her şey aslında içten. Sağlıklı ve pak olduğunuzda, kendinizi olumlu hissettiğinizde gücünüz de yüksek oluyor. Hoşluk yalnızca bakım kremlerinden ibaret değil, bir hayat üslubu. Ve ayrıyeten benim hoş annem bana iyi genler verdi.
◊ Kendi hazır giysi markanız Casa Zeta-Jones’u kurdunuz. Kendi tasarımınızı mı giyiyorsunuz?
-Evet, kendi tasarımımı giyiyorum. Casa Zeta-Jones benim kamera önünde ve tiyatroda olmadığımdaki yaratıcı çıkışım. Bu alanda da çok eğleniyorum, birlikte çalıştığım mükemmel bayanlardan oluşan küçük bir takımım var. İş ortağım, “Shark Tank”dan tanıdığımız Daymond John. Tasarım aşkımı da artık işime dahil ettim. İç yerlerle başladım, artık hazır giysiye geçtim. Bayanlar için erişilebilir, bir ortaya getirilmesi kolay, iyi bir fiyatları olan bir koleksiyon.
◊ Tekrar tekrar izleyebileceğiniz bir sinema ya da tekrar tekrar okuyabileceğiniz bir kitap var mı?
-Gabriel Garcia Marquez’in “Kolera Günlerinde Aşk” kitabını tekrar tekrar okuyabilirim. Yılda bir “The Great Gatsby”yi okuyorum aslında. Tekrar tekrar izleyebileceğim filmlerse, “Being There”, “The King of Comedy” ve “Waiting For Guffman”.
◊ 25 Eylül, Michael’le ortak doğum gününüz. Toplumsal medyada ortak doğum günü kutlama bildirilerinizi okudum. Çok hoştu. Aranızda benzerlikler çok mu?
-Kocam ve ben birçok taraftan benziyoruz. Hatta el yazımız bile benziyor. Birinci tanıştığımız gece, birebir doğum gününe sahip olduğumuzu öğrendik. Yıllarca mükemmeldi. “Vay be, tıpkı doğum gününe sahibiz” diyordum. Ve sonra bir noktada artık kendi doğum günümü istiyorum demeye başladım. Kendi pastamı istiyorum. Pastamda iki isim olmasını istemiyorum. O gün yalnızca bana armağan gelsin istiyorum, paketi açıp “ah bu senin içinmiş” demek istemiyorum. Beşerler, memnun yıllar dilemek için aradığında “Michael ile de konuşabilir miyim, onun da doğum gününü kutlamak istiyorum” demesini istemiyorum. Bu bahis hakkında çok şakalaşıyoruz. Ortak doğum günü sahiden hoştu, yıllarca birlikte kutladık lakin kâfi. Artık kendi günümü istiyorum (gülüyor).
PANDEMİYİ ATLATAN ÇİFTLER HER ŞEYİN ÜSTESİNDEN GELİR
◊ Micheal Douglas’la sıkıntı vakitler geçirdiğiniz de oldu. Lakin siz tüm zorluklardan çift olarak daha güçlü çıktınız…
-Her evlilik iniş çıkışlardan geçer. Kusursuz bir evlilik aslında olağan olmazdı. Lakin tanınan biriyseniz maalesef evvel kulaktan dolma bir kıssa olur, sonra bu kıssa tüm dünya geneline yayılır. Michael ile birbirimize çok fakat çok âşığız. Çocuklarımızın okula gitmesi sebebiyle konutumuz boş. Şunu da söylemeliyim ki, bu tüm evli çiftler için geçerli, şayet geçen sene kapanmaları aşabildiysek her şeyin üstesinden gelebiliriz. Biz bunu çok iyi atlattık. Yani güzeliz. Artık çocuklarımızın üniversitede iyi olduklarından emin olmak istiyoruz. Sonra Michael ile dünyayı dolaşacağız ve 22 yıl önceye döneceğiz.
ÇOCUKLARIM BERMUDA’DA PLAJDA BÜYÜDÜ
◊ Michael Douglas’la uzun mühlet Bermuda’da yaşadınız. O günleri, oraya taşınma kararınızı anlatır mısınız?
-Evet. Kocamla tanıştığımda Los Angeles’ta kendime bir mesken almıştım. Ve herkes Michael’ın babası yüzünden Hollywood’da büyüdüğünü düşünüyor fakat aslında o denli değildi. Buradan çok uzakta, annesi ve üvey babasıyla Connecticut’ta büyüdü. Kocamla evlendiğimde Los Angeles’la nitekim hiçbir bağım yoktu. Çekimler genelde farklı lokasyonlardaydı. Los Angeles’ta bile değildi. Ancak tekrar de Hollywood’un bir parçasıydım ve Los Angeles’ta yaşıyordum. Michael, New York’ta yaşıyordu. Evlendikten sonra ben de New York’a taşındım. New York nitekim çok sevdiğim bir kent ve sonra çocuklarımız doğdu ve kentten kaçmak istedik. Nereye gideceğimizi bilmiyorduk. Hamptons’a taşındık. Oraya taşınınca “New York üzere, yeniden tıpkı beşerler yalnızca şortla geziyorlar” dedim. Sonra Michael beni annesinin memleketi Bermuda’ya götürdü. Michael’in anne tarafının 1600’lü yıllardan beri Bermuda’da ailesi var.
New York’tan yalnızca bir saat 45 dakikalık uçuş ve ben oraya âşık oldum. Çocuklarımızı büyütürken orada tam vakitli yaşamak, hayatımın en mükemmel 10 yılıydı. Çocuklar orada okula gittiler. Aileleri göz önündeyken çocuklarım tüm çılgınlıkların dışındaydılar.
Olağanüstüydü. Hayatlarının birinci yıllarını bir adada plaj çocuğu olarak geçirdiler. Özlediğim günler… Hâlâ Bermuda’da bir meskenimiz var ve hâlâ oraya gidiyoruz. Çocuklarım Bermuda’yı meskenleri olarak görüyor. Biz oraya bayılıyoruz ve golf oynamayı çok seviyoruz. Orada o kadar çok golf oynadık ki…
◊ Birçok hayır işine dahilsiniz, eşiniz de tıpkı halde, birçok toplumsal bahiste aktivist ve hayırsever… Birlikte ortak yaptığınız yardım projeleri var mı?
-Hayır lakin bazen kesişiyoruz. Sinema ve Televizyon Meskeni bunlardan biri. Sahip olduğumuz hayat kutsanmış ve çok keyifli. Yardım etmekse kendimizi iyi hissettiriyor. Yardım etme hissini çocuklarımıza da aşıladık. Bu, onlara verdiğimiz çok kıymetli bir ders. En büyük mutluluklarımdan biri çocuklarım için aldığım iltifatlar. Onlar ayrıcalıklı çocuklar ancak tanışanlar ne kadar sağduyulu olduklarını ne kadar sevecen ve olağan olduklarını, akıllı olduklarını söyler… Çocuklarım şimdiden kendi hayır kurumlarına başladılar. Nereye yardım edebileceklerine karar vermeye, onları neyin memnun ettiğini ve kendilerini iyi hissettiren faaliyetlere katılmaya başladılar.
Ancak ailenin şampiyon hayırseveri Kirk’tü. Kayınvalidem Anne ve kayınpederim Kirk, yıllar boyunca hayır işleri için çok şey yaptılar.
ÇOCUKLARIM İKİ HARİKA DÜNYA VATANDAŞI OLDU
◊ Oğlunuz Dylan 21, kızınız Carys 18 yaşında… “Okula gittikleri için meskenimiz boş” dediniz. Onların genç bireyler olarak ailenin kanatlarından çıkmaları güç geldi mi?
-Çocuklarım gezegenin iki şahane vatandaşı oldular. Çok zekiler, öğrenmeyi seviyorlar. Dünya seyahatlerine hazır oldukları için rahatım. Ne yaşayacaklarını görmek için çok heyecanlıyım. Çocuklarımla çok çok yakınız. Bir kristal kürem olsa çocuklarım için bakmak isterdim. Zira nereye gidecekleri, ne yapacakları, ne görecekleri ve öbür her bahiste heyecanlıyım. Büyümelerinin makus yanı, oğlum otomobil kullanıyor, gittiği yerden beni aramazsa meczup oluyorum. “10’da arayacağını söylemiştin, saat 10’u 10 geçiyor… Neden aramadın” stili bir anneyim. Bermuda hakkında söylediklerimi tekrar etmek istemiyorum o yıllar çocuklarımın gelişimine form veren yıllardı. Çok şey kazandık. O yılların meyvelerini artık görüyorum.
Hürriyet
