Seyahatimin başlangıç noktası olan Antalya’dan Kumluca istikametine hakikat yol alırken Tekirova’dan itibaren gitgide denizden uzaklaşan yol, Tahtalı Dağı’nın yamaçlarına yanlışsız yükselmeye başlıyor. Biraz daha ilerideki Ulupınar yol ayrımı, çınar ağaçlarının gölgelediği kır lokantalarına çıkıyor. İşte Çıralı sapağı karşımda… Yol, buradan itibaren sık bir cangılın ortasında 7 kilometre boyunca alçalarak ırmak kıyısına ulaşıyor. Akarsuyun çabucak gerisi, renkli taşlar ve deniz kabuklarının örttüğü upuzun bir kıyıya açılıyor. Denizin çılgın maviliği iştah açıcı; kumsalda dost canlısı balıkçı köpekleri koşturuyor.

Portakal bahçesinde kamp

Civarda portakal, limon ve turunç bahçelerinin ortasına dağılmış çok sayıda pansiyon ve kamp alanı var. Ölümsüz ateşiyle antikçağlardan Bizans devrine kadar kutsal kabul edilen Yanartaş, rotamın bir sonraki durağı… Çıralı kıyısının 3 kilometre kadar kuzeyindeki bu mucizevi oluşumu görmek için köy çıkışındaki köprüden sağa dönüp levhaları izliyorum. Örenyeri girişinde aracımı park ettikten sonra, taş basamaklı dik bir patika beni bekliyor. Yarım saatlik tırmanışın sonunda, volkanik bir yamaçta yedi-sekiz başka noktada yanan ateşe ulaşıyorum. Çabucak altımızdaki kalıntılar, Khimaira Antik Kenti’nin tapınağına ilişkin. Ateş üzerinde kahve pişiren küme, bir fincan da bana ikram ediyor. Yüzyıllardır sönmeyen ateş öbeklerinin ortasına oturup Çıralı kıyısını içine alan çam ağaçlarıyla kaplı vadinin tadını çıkarıyorum. Buradan sonra seyahatimiz, Olimpos ile devam edecek.

Terk edilmiş üzere…

Tıpkı Çıralı üzere Olimpos’a da anayoldan ayrılan iki tali yolla iniliyor. Tahtalı Dağı’nın denize açılan çukur bir vadisinin içindeki Olimpos, Likya’nın kutsal yerleşimlerinden biri olarak tarih sahnesine çıkmış. Kentin çeşitli devirlerine tarihlenen kalıntılar, kıyıya yakın yamaçlarda gizleniyor. Yaz boyunca kuraklığın tesirini yaşayan yabanî bitki örtüsü, canlanmak için sonbahar yağmurlarını bekliyor. Birkaç kent kaçkını ve sırt çantalı maceraperest dışında kimsecikler yok etrafta… Bölgenin karakteristik ağaç meskenleri, terk edilmiş bir sinema setini andırıyor. Civardaki pastoral peyzajın ortasında gezinirken Likya ülkesine ilişkin en ünlü kahramanlık hikayelerinden biri geliyor aklıma… Bu efsane, antikçağın güçlü ve yürekli kahramanı Bellerophontes’in karakterinde beden buluyor. Efsaneye nazaran Bellerophontes, Yunanistan’daki Korinthos kentinin soylu sınıfından geliyordu. Birebir vakitte denizler rabbi Poseidon’un da oğluydu. Bellerophontes’in Likya’da yaşanan serüveni, kardeşini kaza sonucu öldürmesi üzerine ülkesinden sürülmesiyle başlıyor. Kahramanın sürgündeki birinci durağı, Yunanistan’ın Peloponnessos Yarımadası’ndaki Tiryns kenti olmuş. Tiryns Hükümdarı Proitos, himayesine alsa da o, hükümdarın karısına âşık olmuş. Bellerophontes’in ısrarlı aşk teşebbüslerinden usanan hoş kraliçe, kurtuluşu onu kocasına şikâyet etmekte bulmuş. Bu haber karşısında büyük bir öfkeye kapılan kral, Bellerophontes’i çabucak öldürtmek istemiş. Fakat periyodun geleneklerine nazaran hükümdarların konuk edip birlikte yemek yediği birini öldürmesi yasakmış. Bunun üzerine Proitos, eline kapalı zarfta bir mektup tutuşturarak Bellerophontes’i Likya hükümdarı olan İobates’in yanına yollamış. Bu iletide mektubu kendisine getiren kişinin öldürülmesi emrediliyormuş. İobates ise ülkesindeki saygınlığından ötürü Bellerophontes’i katledemeyeceğini anlayınca ona, Likya’yı kasıp kavurmakta olan bir canavarı öldürme misyonu vermiş. Gövdesinin baş kısmı aslana, alt kısmı ejderhaya benzeyen Khimaira, ağzından ateşler saçıp herkese kaygı salıyormuş. Gözü pek yürekli Bellerophontes ise hiç tereddütsüz onunla savaşmaya karar verip, Tanrıça Athena’nın kendisine armağan ettiği altın bir gemle ehlileştirdiği kanatlı atı Pegasus’a binip yola koyulmuş. Kahramanımız, berrak bir pınardan su içerken rastladığı dehşetli Khimaira’yı tek bir mızrak darbesiyle öldürmüş. Bu olay sonucunda gücüne güç katan Bellerophontes, Likya ülkesinde herkesin sevgilisi olmuş ve süratle yükselerek değerli mevkilere gelmiş. Lakin tarihin cilvesi olsa gerek, kapıldığı yüksek kibir nedeniyle kendisini yaradanlara muadil görmeye başlamış. Bu ruh hali de onun trajik bir biçimde öldürülmesine yol açmış.

İsmini kırlangıçtan almış

Hayal gücümüzü zenginleştiren Likya efsanelerinin büyüsü altında Olimpos’a veda ediyor ve Antalya’nın güneyindeki Gelidonya Burnu’na yanlışsız ilerliyorum. Olimpos’un 8 kilometre güneyindeki Adrasan, Gelidonya Yarımadası’nın en büyük koylarından biri. Günümüzde Çavuşköy olarak tanınan yörenin kızılçam ormanlarının çevrelediği 2 kilometrelik kumsalı, görülmeye kıymet hoşlukta. Akdeniz’in korunaklı doğal limanlarından biri olan bu koy, Antalya- Kalkan ortasında seyreden mavi seyahat teknelerinin vazgeçilmez duraklarından. Kimileri havuzlu olan küçük otel ve pansiyonlar, balık lokantaları, kumsalın çabucak gerisinde sıralanmış. Olimpos kıyısıyla Adrasan Koyu’nu bıçak üzere ayıran Musa Dağı’nın yamaçları, neredeyse bütün Antalya Körfezi’ni kuşbakışı görüyor. Adrasanlı otel sahiplerine bakılırsa koyun en kıymetli özelliği, yazın bunaltıcı sıcaklarını yaşamaması ve daima sakin olması. İsmini, kırlangıç kuşlarından alan Gelidonya Burnu’nun irili ufaklı koyları ortasında gezinerek günbatımı saatlerini bekliyorum. Burnun ucundaki adacıkların etrafı, aksi akıntılardan ötürü ilkçağlardan beri gemilerin dehşetli düşü olmuş. Bir batık cenneti olarak bilinen bölgeden çıkarılan çok sayıda amfora ve gemi modülü, Bodrum Müzesi’nde sergileniyor. Bu bilgiler de yeni seyahatler için hoş bir sebep sunuyor bize… O denli değil mi?

Hürriyet