Ali Öztürk doğuştan görme engelli. Altı yaşında başladığı görme engelliler okuluna liseye kadar devam etmiş. Hayatında onu zorlayan şeylerden biri de liseye kayıt basamağı olmuş. Zira görme engelli bir öğrenciyi hiçbir okul almak istememiş. Avcılar Lisesi’ne kayıt olduktan sonra okulun en iyi öğrencilerinden biri olmuş ve Boğaziçi Üniversitesi’ni kazanmış. Kendi kendine saz çalmayı öğrenen, öğrencilerinin geleceklerini aydınlatmayı kendine unsur edinmiş Ali öğretmen, şöyle anlatıyor öyküsünü:

OKULA GÖNDERİN, ZİYAN OLMASIN
“Yedi aylıkken dünyaya gelmişim. Doğuştan görme engelliyim. Ailecek gittiğimiz bir piknikte, orada bulunan bir görme engelli, aileme ‘Bu çocuğu okula gönderin. Ziyan olmasın’ demiş. Böylelikle altı yaşında başladım okula gitmeye. Meskene gelince gözlerim annem oldu. Dersleri anlattı, soruları okudu. Boğaziçi Üniversitesi’ni kazandım.

ÖĞRETMENLİK ÇOCUKLUK HAYALİMDİ
2014 yılında, çocukluk hayalim olan öğretmenliğe başladım. Evvelce beri daima etrafımdakilerle bir şeyler paylaşmayı, anlatmayı severdim. Derse girdiğimde öğrencilerime de bu türlü söylerim. ‘Ben size bir şey öğretmek için değil bir şeyler paylaşmak için buradayım. Zira benim de sizden öğreneceğim bir şeyler var’ derim. Bir biçimde formül bulan beşerler düşlüyorum daima. İnsanların hayallerinin sınırlanmayacağı bir toplum hayal ediyorum.

NEŞET BABA SAYESİNDE SAZ ÇALDIM
Merhum Neşet Ertaş’ı çok severim. Onu dinleyerek kendi kendime öğrendim. Bazen öğrencilerime de saz çalar türküler söylerim. Bu istikametimi de çok severler. Öğrencilerimin kendine güvenmelerini istiyorum. Derste sıraların ortasında dolaşırım. Oturarak ders anlatmam hiçbir vakit. Öğrencilerin ortasında, onlara yakın olmak lazım. Bana nazaran her öğrenci bir cevherdir. Yalnızca hakikat vakitte yanlışsız yerde olmak lazım.

ALİ HOCA OLARAK ANILMAK
Ben düşüncelerimi lisana getirme taraftarı değilim. Bu bizi bir yere götürmez. Bugüne kadar bir muvaffakiyetim varsa kimsenin lütfetmesiyle gelmedim. Bileğimin hakkıyla başardım bunları. Natürel ki yardım takviye olacak. Lakin bir gören ne kadar yardım alıyorsa ben de o kadar yardım aldım. Beni iyi hissettiren diğerlerinden ayırt edilmemek. Görme engelli öğretmen olarak değil Ali hoca olarak anılmak kaygısındayım. Ayrıyeten görme manisi kusur değil yalnızca bir özelliktir. Bir insan görme mahzuru olduğu için övülüp yerilmemeli. İnsan insan olduğu için değerlendirilmeli.”

Hürriyet