1980’de “Hisseli Mükemmeller Kumpanyası” güçlü bir takım ile İstanbul Şan Tiyatrosu’nda birinci gösterimini yaptı. Müzikalin takımında kimler yoktu ki… Adile Naşit, Erol Evgin, Nevra Serezli, Ayşen Gruda, Turgut Boralı, Mehmet Ali Erbil… Haldun Dormen’in yazıp yönettiği Çiğdem Talu ve Melih Kibar’ın müziklerine imza attığı müzikalin açılışını ise Kartal Kaan yapıyordu. Kaan, “Hisseli Mükemmeller Kumpanyası burası açıyor perdelerini” diyerek Türk müzikal tarihindeki bir zamanın perdesini de aralıyordu.
Kartal Kaan, müzik ile birinci bağını ise şöyle anlatıyor:
“Annem ve babam öğretmen olduğundan ötürü Mardin’de dünyaya geldim. Lakin ondan sonra babamın tayini çıktı ve Antalya’ya dönüş yaptık. Büyüme çağımda etrafımdaki arkadaşlarım sesimin hoş olduğunu söylüyordu. Bunun verdiği özgüvenle 1969 yılında müziğe başladım.
70-71’e kadar çeşitli orkestralarda dans müziğine dair denemelerim oldu. İstanbul’a geldiğimde de 70’li yılların ortalarında ise Samatya’daki ünlü Nil Düğün Salonu’nda arkadaşlarımla Delikanlılar kümesini kurduk.
Ercan Turgut, Ali Çetin, Timur Arda ve benden oluşuyordu. Şenar Yurdatapan ve Atilla Özdemiroğlu’nun iştirakindeki Şat Üretim bünyesinde plaklarımız çıktı. Tanınmaya başlayınca da Sezen Aksu ve Melike Demirağ ile 75 gün süren Anadolu turnesine çıktım.
Delikanlılar kümesi ile de çeşitli gazinolarda gösterilerimiz oldu. 80’lerin sonunda kümemiz dağılınca da müzikal yıllarım başladı.”
Adile Naşit hayatında olanları sahneye yansıtmazdı
80’lerin başında Türkiye’de birçok müzikal ve kabare perdelerini açıyor. Müzikaller için altın yıllar diyebiliriz.
Kartal Kaan da birinci olarak 1979’da Erol Günaydın’ın da rol aldığı “Yedi Kocalı Hürmüz” müzikalinde yer alıyor.
Kaan, “Hisseli Mükemmeller Kumpanyası”na seçilmesini sağlayacak yolun başlangıcını şöyle anlatıyor:
“Zannediyorum ki müzikallere seçilmemdeki en birinci faktör, sesimin iyi olmasıydı. Daha sonra da rol kabiliyetimdi. Zira biliyorsunuz müzikal, dans, oyun ve ses yani her şeyin bütün olarak birbirine geçmesidir. Gösterilen koreografiyi de iyi yapmak zorundasınız. Dans ederken müzik da söyleyebilmeniz gerek. Haldun Dormen beni ‘Yedi Kocalı Hürmüz’de gördükten sonra ‘Hisseli Harikalar’da katiyen olmamı istemiş. 1980 yılının başında Dormen’in yazıp yönettiği bu müzikale seçilmem de bu sayede oldu. Müzikal çok büyük ses getirdi. Şan Tiyatrosu’nun gişesinden Taksim Meydanı’na kadar kuyruklar olurdu.”
1980’li yıllar, Kartal Kaan ve yakın arkadaşı Selçuk Ural…
2 SENEDE 500 TEMSİL
Sanatçı, “Hisseli Mükemmeller Kumpanyası nasıl bir dünyaydı?” sorusuna şu karşılığı veriyor:
“Çok keyifli bir dünyaydı. Anlatılmaz yaşanır. Adile Abla, çok gırgır ve sevinçli bir insandı. Bizi kuliste daima güldürürdü. Adile Abla’dan ciddilik hiç görmedim. Sahneye çıktığı vakit problemlerinden eser kalmazdı. Birtakım komedyenler sahne dışı ciddidir. Ben Adile Abla’dan bu türlü bir şey görmedim. O sahne ya da kuliste hayatında olanları yansıtmazdı.
Erol Evgin, çok disiplinli biriydi. Mehmet Ali Erbil, çok matraktı. En sinirlimiz üretimcimiz Hâkim Bostancı’ydı. Çok olağan zira para ondan çıkıyordu. Turnelerde iş bittikten sonra davetler olurdu, yemeklerde buluşulurdu. ‘Hisseli Mükemmeller Kumpanyası maliyetli bir işti. Kümesi toparlamak, ona nazaran salonlar bulmak zordu. 2 senede 500 temsil yapmıştık. Tahminen tekrar yapılabilse ilgi olabilir. Alışılmış izleyici de çok değişti. Oyun bittiğinde çok duygusal anlar yaşandı. Bu oyun hayatımda çok kıymetliydi. O temsili oynayan herkes için de… Herkes ondan sonra müzik manasında öbür işlere atıldı.
Kastelli yurtdışına
kaçınca oyun da bitti
Kartal Kaan, müzikallere devam ediyor ve 1982 yılında Nevra Serezli, Hüseyin Kutman, Suna Pekuysal ile “Geceye Selam”da rol alıyor: “O müzikali Banker Kastelli’nin Kastelli Vakfı’nda günün yıldızlarıyla oynadık. 83 yılında Kastelli yurtdışına kaçınca, müzikal 100 temsilde bitmek zorunda kaldı. Ortaya bir de sinema sinemaları sıkıştırdım. Adile Naşit ve Ayşen Gruda ile ‘Şıngırdak Şadiye’ ile birinci aktörlük tecrübemi yaşadım. Daha sonra 89 yılında ‘Evita’ müzikalinde başrol oldum. Hürriyet’in o vakitler İzmir’deki çadır sahnesinde ‘7’den 77’ye Gökkuşağı Altında Müzikallere Selam’da yeniden oradaydım.”
Tüm bu müzikal yoğunluğunun ortasında Kaan’ın “Köy Düğünü” müziği da ünleniyor:
“O şarkıyı hâlâ daha sahnede söylememi istiyorlar. Birtakım müzikler baş kağıdı üzeredir. Herkesin meşhur olduğu müzikler vardır. Benim de o… Aysel Gürel’in kelamlarını yazdığı ‘Meyhanenin Kanunu’ da o denli şarkımdır. Onun da modası hiç geçmez.”
Sanatçı, 2000’li yıllarda ise ‘Eski Dostlar’ kümesiyle sahne çalışmalarına başlayıp çeşitli konserler veriyor:
“Bu konserlerin ortasında 2000’lerde beni keyifli eden projelerde de yer aldım. Tiyatro Kedi ile tanıştım. 2004 yılında Deniz Türkali ile ‘Kamelyalı Kadın’, 2007 yılında ‘Casablanca’yı Türkiye’de tiyatroda birinci sefer biz sahneledik.”
Kaan, “70’lerin ruhu sizce nasıldı?” sorusuna şöyle karşılık veriyor:
“Kalıcı müzikler yapıldı o vakit. Kelamları çok hoştu müziklerin. O yıllara dönüş var. Benim de müziklerim çaldığı vakit hâlâ merakla dinleniyor.”
En büyük hayalim büyük bir orkestrayla sahneye çıkmak
70 yaşındaki Kartal Kaan, İstanbul’da yaşıyor ve hâlâ sahneye çıkmanın heyecanını yaşıyor:
“İstanbul’da yaşıyorum lakin baba tarafım Antalyalı olduğundan oraya da gidip geliyorum. 8 yaşındaki torunumla vakit geçirmeyi seviyorum. Oğlumla gelinimin Antalya’da seslendirme stüdyoları var, reklam müzikleri yapıyorlar. Pandemi yüzünden uzak kaldığım sahnelere çıkmayı özlüyorum. ‘Hey Gidi Günler’ kümesiyle sahneye çıkıyorduk. Bu süreçten ötürü orta verdik.”
Kaan “Sahneye küstüğünüz vakitler oldu mu?” sorusuna şu yanıtı veriyor:
“Küslük demeyelim de ona orta vermek diyelim. Kısa müddetli bir uzaklaşma oldu. Ama sahneye adım attığım vakit birebir coşku ve heyecanla müziklerimi seslendiriyorum. Zati heyecan biterse biz de biteriz. Sahneden bir saat evvelce heyecanlandığımdan kuliste yürümeye başlarım.” Sanatçı, en büyük halini şöyle anlatıyor: “Sanat hayatımda ‘keşke bunu yapsaydım’ dediklerim var. Büyük bir orkestrayla konser vermek isterdim. O içimde kalmıştır daima.”
Haldun Dormen üzere kibar adamı
sinirlendirdik
“Hisseli Mükemmeller Kumpanyası’nın son temsillerinden birini Kadıköy’de oynuyorduk. Sona geliyoruz diye herhalde oyunda her oyuncu metinden farklı cümleler ekliyordu repliklerine. Haldun Dormen de bizi zımnî kapalı izliyormuş. Onun da bu türlü şeylere tahammülü olmaz. Oyun bitimi hudutlu bir halde yanımıza geldi ve ‘Ben öteki temsil mi izledim? Hangi temsil bu? Paylı Mükemmeller değil bu galiba’ dedi. Sonrasında çöp bidonuna süratli bir tekme attı. Onun üzere kibar adamı sinirlendirmiştik. Sonraki gün oyunu hazır olda oynadık.”
Hürriyet
