‘HEMŞİREYİZ LAKİN HEMŞİRE DEĞİLİZ’
14 yıllık hemşire olan Sinem Malkoç son beş yıldır okul hemşireliği yapıyor. “Biz de sıhhat personeliyiz ancak vilayet sıhhat müdürlüğüne kayıtlı olmadığımız için aşı olamıyoruz” diyerek şöyle konuştu:
“Bizim vazifemiz okula yeni kayıt olan öğrencilerin sıhhat bilgilerini almak ve bir sorun yaşandığında birinci müdahaleyi yapmak. Ben Trabzon’da vazife yapıyorum. Diyabetli çocuklarımız da var. Onların takibini yapıyoruz. Olağan süreçte rastgele bir yaralanma yahut hastalık durumunda yeniden birinci müdahaleyi yapıyoruz. Korona sürecinde ise yeri geliyor öğrencilerin ateşine bakıyoruz, yeri geliyor enjeksiyon yapıyoruz. Teğe bir temas halindeyiz. Öğretmenlere de yeniden birebir biçimde hizmet veriyoruz. Yani hemşireyim ancak hemşire değilim. Sıhhat işçisi olanlara nerede çalışıyor olursa olsun sahip çıkılmalı.”
‘DEĞERSİZ HİSSEDİYORUZ’
Hemşire Çağla Çolak ise şunları söylüyor:
“Dört yıldır Bursa’da bir kolejde çalışıyorum. Burada öğrenci, öğretmen ve çalışanlara hizmet veriyoruz. Pandemi sürecinde çok fazla şüphelenip gelen öğrenci oldu. Sonrasında testi müspet çıkanlar da oldu. Biz de sıhhat çalışanıyız lakin önceliğimiz yok. Bunun kurumla da alakası olabilir. Bizi çalışan olarak ne formda bildirdiklerine bağlı. Lakin eğitim çalışanı olarak da görülmüyoruz. O yüzden ortada kaldık. Birçok konuta bakım hemşiresi olan arkadaşımız var. Benzeri sorunu onlar da yaşıyor. Bu biçimde çok bedelsiz hissediyoruz.”
HUZURSUZ OLUYORUZ
“Okul hemşireliği okul yönetimiyle birlikte çalışan ve özel dala kurban giden bir meslek kümesi şu anda” diyen hemşire Esin Elman da şöyle konuştu:
“Sadece öğrencilerle değil okulda çalışan öğretmen ve öteki çalışanın de sıhhatinden sorumlu çalışanlarız. Okullardaki revirlerde vazife yapıyoruz ve kolay meseleyle çözdüğümüz üzere ağır olaylara da müdahil oluyoruz. Bilhassa çocukların sıhhati ve yaşanabilecek olumsuz durumlarda birinci yardım dayanağı büsbütün bizim meslek kümemize ilişkin. Yani anaokulu, ilkokul, ortaokul ve liseler için hayati değeri var okul hemşirelerinin. Ben Hatay’da köy okulu bölgesinde olan bir kolejde misyon yapıyorum. Yani tüm sınıf kademeleri şu an okula geliyorlar. Bu yüzden epey kalabalık durumda okulumuz. Lakin şu devirde sahipsiz kaldık maalesef. Ne öğretmenler ile ne de sıhhat işçileri ile aşılanmam mümkün. Okulda bir öğrenci COVID-19 olsa birinci temaslılarından biri ben olacağım. Babam koah hastası ve bu durumda beni ayrıyeten huzursuz ediyor. Okul hemşirelerinin de aşı sıralamasında öncelik kümesine alınmasını bekliyoruz.”
‘BAŞVURMADIĞIM YER KALMADI’
Ankara’da misyon yapan Şeyda hemşire ise “Sağlık çalışanları aşılamaya başladığında e devlet üzerinden sıra almaya çalıştık ancak riskli kümede gözükmüyorsunuz uyarısı ile karşılaştık” diyerek durumunu şöyle özetledi:
“Ben Sıhhat Bakanlığını da arayıp bilgi almak istedim. Yapılması gereken süreçleri anlattılar ve mesul müdürün bildirim yapması gerektiğini söylediler. Ben kurumsal bir yerde çalışıyorum esasen bütün süreçler yapılmıştı fakat yeniden sistemde gözükmedim. Öbür okul hemşiresi birçok arkadaşımla görüştüm onlarda da tıpkı sorun vardı. Sıhhat Bakanlığı ve ilçe ulusal eğitim müdürlüğüne dilekçe gönderdim. Cimer üzerinden istek yazdım yeniden sonuç alamadım. Bu sorunun çözülmesini ve aşılamaya dahil edilmeyi bekliyoruz.”
ÖBÜR EĞİTİM ÇALIŞANLAR DA SIRADA
Türkiye’de yaklaşık 70 bin okulda eğitimci ve yöneticiler dışında misyon yapan binlerce misyonlu var. Temizlikçisinden, teknik sorumluya, yemekhane görevlisinden memuruna kadar eğitim bölümünde çalışanlar da aşı için sıra bekliyor.
Hürriyet
