MELİKE BİRGÖLGE

Birinci işiniz Menajerimi Orta dizisinde Beren karakteri ile dikkatleri çektiniz. Sonrasında da ilgiyle izlenen ‘Son Yaz’ dizisine dahil oluşunuzun kıssasıyla başlayalım mı sohbetimize?

‘Menajerimi Ara’ sonrası birçok işle görüşmeye başlamıştık esasen. O süreçte ‘Son Yaz’ dizisinde ‘Cemre’ karakteriyle de yollarımız kesişti. Audition metni Cemre’yi sevmem için kâfi olmuştu bile ancak Cemre’nin dışında, esasen çok beğendiğim bir işti. Hatta daha biz görüşmeye başlamadan ablamın annemle, benim ‘Son Yaz’ takımında yer almam konusunda bir konuşması olmuş. Ben bunu daha sonrasında öğrendim. Artık ablamın hoş gücünden midir, tesadüf müdür bilmiyorum lakin benim için dahil olmaktan onur duyduğum bir iş oldu.

‘Menajerimi Ara’ dizisinde, birinci oyunculuğunuzda canlandırdığınız; durumları lehine çevirmeye çalışan, hırslı bir karakterdi Beren. Yeni işiniz ‘Son Yaz’da karşımıza çıkan Cemre nasıl biri?

Cemre, mafyanın içinde büyümüş lakin o dünya tertibine hiç inanmamış. Aile bağları kuvvetli, samimi, her şeyi tartan, zeki, güçlü, anaç bir bayan.

‘Son Yaz’ dizisindeki rolünüzü kabul etmenizdeki en büyük etken ne oldu pekala?

Her şeyiyle içinde bulunmak istediğim bir işti esasen. Çalışmaya başladıktan sonra da bu isteğimde ne derece haklı olduğumu gördüm. Ekranda iyi bir iş görmek var fakat onunda dışında, o ekrandan göremediğiniz şahane bir takım var. İşini her ayrıntısıyla sahiplenip, titizlikle çalışan beşerler hepsi. Bu türlü beşerlerle çalışıyor olma talihini yakalayıp üzerine iyi bir iş çıkarmaktan daha ilgi alımlı ne olabilir ki?

İÇİNİZDE KARAKTERE YER AÇIYOR OLMAK, KARAKTERE EN BÜYÜK KATKI!

Farklı bir karakteri canlandırırken kendinizden kattıklarınızın hissesi ne kadar ve neler?

Aslında kendi içinizde o karaktere yer açıyor olmak ona en büyük katkı bence. Onu tanımaya çalışmak, merak etmek, keşfetmek. Ki aslında ona kattığınız her şey de onu anlamakta yatıyor.

DENETİM EDEMEDİĞİM BİR FORMDA TÜM İLGİLERİMİ ANNELİK ÜZERİNE KURUYORUM!

Kendi karakterinizin en bariz özellikleri nelerdir pekala?

En orantısızı anaçlık… Denetim edemediğim bir formda tüm ilgilerimi annelik üzerine kuruyorum. Bunu yapmam için insanları tanımam bile gerekmiyor. Çabucak sahiplenip, koruyup, kollamak istiyorum. Onun dışında işkolik bir yanım var. Olağanda yaşadığım her şeyi eğlenceli hale getiririm. Yalnızca işimle ilgili bir sorun yaşadığımda çok obsesifleşiyorum.

Oyunculuğa birinci göz kırpışınız ne vakit, nasıl…

9 yaşındayken… Ablam okul tiyatrosundaydı. Ben de aslında daima onunla çalışmalara katılırdım, onları izlerdim. Orada olmaktan çok keyifli olurdum. Çalıştıkları oyunun bir noktasında iki küçük kız çocuğu gerekti. Ve oyunculukla birinci bağım; o. Aslında küçücük lakin bana dev üzere gelen sahnede oldu. Ablam da beni tiyatroya soktu. Sahneye bir saniye çıktım ve rolüm sahnede koşmak. Üçüncü sınıfa giden bir çocuk için dünyanın en hoş duygusuydu. Ortaokul sürecinde daima okul tiyatrosundaydım. Üniversitede aileme konservatuara gitmek istediğimi söyledim. Onlar da benim evvel altın bilezik olarak isimlendirilen bir meslek seçmemi istediler.

Ve üniversitede diyaliz kısmında okuyup donduruyorsunuz. Sonra… Planlarınızın ortasında sıhhat okumak var mıydı?

Yoktu. Kaptanlık, pilotluk üzere meslekler düşünüyordum. Talih yapıtı bir biçimde Sıhhat Meslek Lisesi’ne gittim. Üniversitede yeniden diyaliz kısmını kazandım. Birkaç ay gittikten sonra üniversiteyi dondurdum. İkinci yıl tekrar istemedim. Bu sefer donduramadığım için üniversiteyi bıraktım. O sıra hemşirelik yapıyordum. Hemşireliğimin üçüncü yılında modellik yapmaya başladım.

ARKADAŞIMDAN EVVEL KENDİME BİLE MAZERET BULAMADIM!

Hemşireliği bırakıp, modelliğe geçişiniz pekala?

Hem modellik yapıyordum hem hemşirelik. Artık yetişemiyordum. Arkadaşım ‘İstediğin şeyi yapmak için neyi bekliyorsun?’ dedi. Arkadaşımdan evvel kendime bile mazeret bulamadım. İki gün sonra istifamı verdim.

Hemşireliğinizin üçüncü yılında modellik teklifi almanız enteresan. Nasıl oldu bu gelişme?

İnstagram’dan küçük bir butik toplumsal medya hesaplarında paylaşmak için bu türlü bir teklifle geldi. Kendi hallerinde telefonla fotoğraflar çektikleri bir sistemleri vardı. Ancak ben o devirde kendi halinde bile fotoğraf çekmeyen biriydim. ‘En makûs ne olabilir ki?’ diyerek bir cüret oraya gidişim hayal bile edemeyeceğim modellik mesleğimin birinci adımı oldu.

Modellik yaparken, oyunculuk kıvılcımını ateşleyen neydi?

Çocukluğum konservatuvara gitme isteklerimle geçmişti aslında lakin bu istek ve istekler aile kalkanlarına çarpıp sonuçsuz kalmıştı. Konusu açılmışken, bugüne kadar hiç bahsetmediğim bir mevzudan bahsetmek istiyorum. Çocukken kendi isteklerinizle ailenizinki çakıştığında, onlardan bağımsız kendi gayretlerinizle bir şeyler yapmayı deniyorsunuz. Ben de her şeyden bihaber, oyuncu olmak için birinin bahsettiği bir ajansa gitmiştim. Hani şu insanların hayallerini sömürüp bunu ticarete dönüştürenlerden. Yıllar sonra ise o kıvılcımı yine ateşleyen, güvendiğim bir menajerle tanışmam oldu.

ÇOCUKKEN AİLEME KARŞI GELECEK YÜREĞİM YOKTU!

Sanatla ilgili işler yapmak isteyen çabucak her bireyin ailenin istediği altın bileziği takmanızın özgüveniyle mi daha rahat oyunculuk hayalinizin peşine düştünüz?

Modelliğe başlamam, benim için istediğim yola gitme vaktimin geldiğinin belirtisiydi. Çocukken aileme karşı gelecek yüreğim yoktu. Lakin artık bir bahtım vardı.  Ailem bu noktada beni destekledi. Bir meslek sahibi olunca, onların da içi rahatlamış oldu. “Artık istediğin her şeyi yapabilirsin” dediler. 

HAYAT, SEN PLAN YAPARKEN, BAŞINA GELENLERDİR!

Pilot, kaptan üzere meslekleri düşlerken, sıhhat okumanız, ardından oyunculuk yapmanız hayata dair neleri küpe yapıyor insanın kulağına?

Bu ortalar John Lennon’un ‘Hayat, sen plan yaparken, başına gelenlerdir.” kelamını söyleyip duruyordum tam.

GRUBU BİRİNCİ GÖRDÜĞÜMDE ÇIĞLIK ATTIM!

 Birinci oyunculuk deneyiminiz çok tecrübeli oyuncularla, çok izlenen ‘Menajerimi Ara’ dizisiyle oldu. Birinci işinizde bedelli ve çok sevilen Canan Ergüder, Barış Falay ve Ayşenil Şamlıoğlu üzere usta isimlerle çalışacağınızı öğrendiğinizde neler geçti aklınızdan?

 Hayatımdaki en kıymetli olaylardan biriydi ‘Menajerimi Ara’ öyküm. Hayranlıkla izlediğim beşerlerle çalışma arkadaşı olmanın hissini tanım edemem size. Grubu birinci gördüğümde çığlık attım. (Gülümsüyor) Beni çok keyifli etmişti. Çalışmaya başladığımda da nitekim hepsini çok sevdim. Hem çok heyecanlı, hem çok hayran, hem de çok meraklıydım.

 Yarım Kalan Aşklar dizisinde de rol isminiz.

Benim rolüm iki kısımdı. O projeyi bir kısa vadeli de olsa tecrübeli hoca ve oyunculardan bir şeyler öğrenme tecrübesi olarak gördüğümüz için kabul etmiştim. O vakit Menajerimi Orta yoktu. Benim karakterim genç bir kız. Sevgilisiyle seyahat yaparken bir adama çarpıyor. Onu kurtarmaya çalışırken can havliyle adamı öldürüyor. Öldürdüğü adam dizinin başından itibaren daima mafya tarafından öldürülmeye çalışıyor, fakat minnacık, kolej etekli bir kız onu kazara öldürüyor. 

KENDİMİZDEN UZAKLAŞTIRILDIĞIMIZ, HİSLERİMİZİ TANIMADIĞIMIZ BİR SİSTEMİN İÇİNDE YAŞIYORUZ!

Oyunculuk, bir beşerde neleri dönüştürüyor?

Her şeyi. Her şeyden öte kendinizi tanıyorsunuz. Maalesef ki biz kendimizden uzaklaştırıldığımız, hislerimizi tanımadığımız bir sistemin içinde yaşıyoruz. 0 yüzden kendimizi tanımanın değerini de anlayamıyoruz. Anladığınızda tüm niyet biçiminiz, çizgileriniz, karakteriniz dönüşüme uğruyor. Yaşadığınız her anda daha fazla olmaya çalışıyorsunuz. Vücut ve zihninizin sizden bağımsız neler yaptığını görüyorsunuz. Kısaca farkındalığınızı arttırıyorsunuz da diyebiliriz.

‘Gerçekler hep ortaya çıkar’ diye cümleniz aklımda kalmış. Pekala size yol gösteren, düsturunuz, gördüğünüz, hayata dair en değerli ve en öncelikli gerçeğiniz nedir?

Ailemin içime işlediği bedeller. Merhamet sevgi, hürmet, birlik ve beraberlik, sevgi, dostluk… Ben hayatımı bu gerçeklere oturtuyorum. Tüm hayatımı da o çerçevede yaşamaya çalışıyorum.

‘Bugün memnunluktan müebbet yesek yarın af çıkar’ demiş bir karakter… Nedir mutluluğun sırrı?

Mutluluğun sırrını bilecek mertebede hissetmesem de, benim mutluluğumun sırrı her şeyi sevmek, iyiyi kötüyü sevmek.

PİYANO DİNLERKEN, O SENFONİDE PİYANİSTİN NE HİSSETTİĞİNİ HAYAL ETMEYİ SEVİYORUM!

Piyanistleri araştırıyormuşsunuz. Piyanoya olan özel ilginizin kıvılcım tuşları ne vakit ve ne halde ses verdi?

Aslında şimdi istediğim biçimde bir bağ kuramadık. Nerde başladığından da emin değilim. Piyano dinlerken, o senfonide piyanistin ne hissettiğini hayal etmeyi seviyorum.

Toplumsal medyanın berbat taraflarına maruz kalıyor musunuz? Reaksiyonunuz ne halde oluyor?

Artık eğlenmeye geçiyorum bununla. Üzerimdeki tesirlerini benim için iyi bir duyguya evirmeyi deniyorum.

KENDİMİZİ SEVSEK, KİMSEYLE BİR KAYGIMIZ KALMAYACAK!

Göz önünde olan biri için “Ne yaparım da bu insanı mutsuz ederim” diye düşünenler ve toplumsal medya zorbalığı için neler söylemek istersiniz?

Kendimizi sevsek, kimseyle bir sıkıntımız kalmayacak da, kendimizi sevmiyoruz işte.

En son ne için içten güldünüz?

‘Kuşların bir şeye bakarken boyunlarını kıvırıp baş falan çevirmeleri çok komik. Hayırdır tombalak neye şaşırdın’ diye bir twit okuyup buna dakikalarca gülmüştüm. Tekrar gülüyorum. (Gülümsüyor)

Hürriyet